Możliwość amortyzacji niezarejestrowanego znaku towarowego zawsze wywoływała wątpliwości. Jedna z nich dotyczyła sytuacji kiedy zgłoszony, ale niezarejestrowany jeszcze znak towarowy wchodził w skład nabywanego przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z stanowiskiem reprezentowanym przez większość organów skarbowych w takim przypadku po otrzymaniu przez nabywcę decyzji o rejestracji znaku towarowego amortyzacja prawa do znaku towarowego nie była możliwa.

Uzasadniając swoje stanowisko organy skarbowe wskazywały, że nie została spełniona jedna z ustawowych przesłanek uprawniających do amortyzacji jaką jest „nabycie” prawa z rejestracji znaku towarowego. Zdaniem organów w momencie nabycia przedsiębiorstwa nie istniało bowiem prawo z rejestracji znaku towarowego a uzyskanie tego prawa przez nabywcę na podstawie wydanej później decyzji Urzędu Patentowego nie spełnia ustawowej przesłanki „nabycia” tego prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny nie zgodził się ze wskazaną powyżej argumentacją. W wyroku z dnia 15 stycznia 2015 roku (II FSK 3175/12) oraz 10 marca 2015 roku (II FSK 312/13) stwierdził, że „wniesienie aportem prawa ze zgłoszenia znaku towarowego oraz otrzymanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, to dwa różne zdarzenia, które się nie wykluczają i które nie mogą być sobie przeciwstawione”.

W ocenie NSA nie ma żadnych uzasadnionych powodów aby na gruncie art. 16b ust. 1 pkt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjmować, iż użyte w tym przepisie pojęcie „nabycia” nie odnosi się również do uzyskania przez podatnika prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego. Przyjęcie stanowiska reprezentowanego przez organy skarbowe oznaczałoby, że prawo do amortyzacji przysługuje podatnikowi jedynie w sytuacji, gdy nabywa to prawo od innego podmiotu. W praktyce zachodziłaby zatem konieczność zbycia tego prawa na rzecz innego podmiotu i ponownego nabycia. W ocenie NSA rezultat takiej wykładni art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest całkowicie nieracjonalny, a przede wszystkim nie wynika z treści tego przepisu.

Przywołane powyżej orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego mają istotne znaczenie dla praktyki związanej z obrotem znakami towarowymi. W szczególności dotyczy to szybkości procesu transakcyjnego.